خوراکی های ماه رمضان در کشورهای مختلف دنیا + تصاویر

در ایران افطار با نوای ربنا رنگ و بوی دیگری می گیرد و سفره ویژه افطار در اکثر خانه ها پهن می شود. سفره ای که معمولاً شامل چای و خرما و نان و پنیر است. زولبا بامیه، حلوا، حلیم و بالاخره آش رشته یا شله قلم کار از غذاهایی هستند که حتماً در سر سفره ایرانی ها مشاهده می شود نان تازه و بالاخره انواع کتلت و کوکو و شامی معمولاً در مهمانی های افطار که در کشور ما بسیار مرسوم بود و کمابیش هم هست دیده می شود در ایران هم مانند اکثر کشورهای اسلامی اگر افطار در تابستان به ساعات شام نزدیک باشد این سفره با سفره شام یکی می شود اما در زمستان که افطار زودتر از شام است معمولاً سفره سبک تر و البته سالم تر است.

در اکثر کشورهای اسلامی بهترین غذاها در همین ایام صرف می شود با هم سرکی می زنیم به سفره افطار در برخی از کشورهای جهان.

افغانستان

در افغانستان، افطار سنتی معمولا شامل خرما، “شوروا” نوعی سوپ ، کباب، “پیازا” (گوشت در سس پیاز خورشتی)، “مانتو ” (چاشنی، گوشت چرخ شده پیچیده شده در ماکارونی)، “کابلی پلاو” (برنج با عدس، کشمش، هویج، و گوشت بره)، “بولانی” (گوشت سرخ شده یا نان پخته با پر کردن گیاهی)، و برنج و همچنین غذاهای دیگر همچنین دسرهای شیرین و نوعی شیرینی مانند زولبیا پای ثابت سفره رمضان افغانی هاست.

بنگلادش

در بنگلادش هم طیف گسترده ای از غذاها در سفره افطار بنگال ها قرار دارد برخی از متداول ترین غذاهای افطار در آشپزخانه بنگلادشی شامل” پیاژو”ساخته شده از عدس رب، پیاز خرد شده، فلفل سبز، “بیگونی “تشکیل شده از برش نازک از بادمجان در یک خمیر نازک از آرد گرم غوطه ور در روغن وحلیم، خرما، سمبوسه، “دال پوری” (آش نوعی از عدس شیرین وخوش طعم)، “چوله” (نخود پخته شده) کباب ماهی، پیتا نوعی شیرینی بنگالی و انواع مختلف میوه ها: مانند هندوانه. همچنین نوشیدنی هایی مانند روح افزا و شربت لیمو در سفره افطار استفاده می شود.

هند

در هند هم غذاهای مشترکی با بنگلادشی ها وجود دارد مسلمانان در هند با آب و خرما روزه خود را می شکننددر مکان هایی مانند حیدرآباد، مردم افطار را با حلیم غنی و پر ملاط باز می کنند.

در ایالات جنوبی مانند تامیل نادو و کرالا، مسلمانان روزه را با “نانبو کانجی “که بشقابی از برنج قوام آمده با پوره گوشت و سبزیجات باز می کنند.

همراه با “پاکوره “نام غذایی فوری هندی و در اصل از گجرات است که به صورت گلوله های برشته شده خمیر به همراه مخلفات دیگر عرضه می شود. نوعی کتلت به نام” وادای “هم مخصوص این ایام است گیاهخواران هم با نوعی فرنی به نام “سرکومبا “افطار می کنند.

در ایالات شمالی مانند دهلی، اوتار پرادش، مادها پرادش و بنگال غرب، مسلمانان به طور معمول با خرمای تازه و میوه های تازه و آب میوه همراه با غذاهای سرخ شده مانند سمبوسه و پاکورا باز می کنند شربت روح افزا در این جا هم پر طرفدار است.

اندونزی

در اندونزی افطار بیشتر با “کولاک” نوعی سوپ- دسر شیرین شامل پالم، شیر نارگیل و قطعات میوه های گرمسیری آغاز می شود نوشیدنی دیگر “کلاپا مودا” از نارگیل تازه چیده شده به دست می آید.

مالزی

در مالزی، سفره افطار بسیار متنوع است چرا که مالزی از لحاظ تنوع غذایی بسیار غنی است. “نسی لمک”در انواع و با چاشنی های متنوع که ترکیبی است از مقداری برنج پخته شده با شیر نارگیل، تخم مرغ، ماهی های خشک و مقداری سبزیجات غذای غالب این شب هاست انواع ساتای که کباب چوبی مالایی است و لاکسا نوعی سوپ تند مالایی هم در سفره مالزی ها دیده می شود آنها همچنان علاقه ای خاص به شیرینی های سنتی خود به عنوان افطار دارند. چای داغ و تنقلات هم در این ایام و در مساجد بسیار پر طرفدار است.

پاکستان

در پاکستان با خرما و آب روزه را افطار می کنند اما در شهرهایی چون لاهور و اسلام آباد و کراچی افطار یک وعده غذای سنگین به حساب می آید و از انواع غذاهای سنتی در آن استفاده می شود.

جالب اینکه زولبیای خودمان که در افغانستان هم درست می شود در پاکستان نیز پر طرفدار است. همچنین سمبوسه با مخلفات تند که از غذاهای ویژه سفره افطار پاکستانی هاست. علاوه بر آن پاکورا که در قسمت مربوط به هند نیز اشاره شد با سبزیجات متفاوت در پاکستان هم مصرف می شود.

موارد دیگری مانند اسپرینگ رول مرغ، شامی کباب و سالاد میوه، “پاپاد” (ورقی از خمیر خشک شده در آفتاب، سرخ شده و یا بو داده شده و مانند چیپس است)، “چاناچات” (نخود سالاد)، همچنین سوپ لغمان (رشته فرنگی) نیز بین پشتون ها و بلوچ های پاکستان رواج دارد.

ترکیه

در ترکیه ماه رمضان با شادی و سرور همراه است و اکثر رستورانها بهترین منوهای خود را در این ماه ارایه می دهند ترکیه هم مانند مالزی از تنوع غذایی که حاصل برخورد چند فرهنگ متفاوت است بهره می برند. در ترکیه چای و نوعی باقلوا و راحت الحلقوم از ملزومات اصلی سفره افطار است ولی معمولاً خرما ونان و پنیر و زیتون در اکثر سفره ها دیده می شود. در این ماه “پیده” گوشت و سبزیجات بیشتر پخته می شود که تقریباً نوعی پیتزای ترکی است.

“سوجوک” نوعی سوسیس، “پاستاراما” (گوشت خشک شده)، “بورک” نوعی پیراشکی خانگی در اکثر سفره ها دیده می شود. همچنین گولاک که نوعی دسر سنتی است که از شیر و خمیر و انار درست می شود در این ماه مصرف می شود. همچنین شربت آب رز که سنتی عثمانی است.

در استانبول، یکی از مکان های قابل توجه برای افطار، میدان سلطان احمد است. این میدان در نزدیکی مسجد سلطان (مسجد آبی) واقع شده است که بسیاری از سفره های افطار و رستورانهای کوچک آنجا بر پا می شود.

لبنان

لبنان جلوه گاه فرهنگ غذایی اعراب است سفره افطار در این کشور و سوریه تقریبا با اکثر کشورهای عربی همپوشانی دارد. غذاهای لبنانی در این ماه طیف گسترده ای از انواع سالاد و زیتون، پیش غذاها و غذاهای خوش طعم لبنانی است.

سالاد فتوش و پیش غذاهایی چون حمص (نخود کوبیده با ارده و روغن زیتون)، بابا غنوچ (بادمجان کبابی کوبیده با لیمو و ارده)، سوپ پیاز، سوپ شیش باراک و نودل، انواع کیبه، و انواع فطائر (نان های کوچک با مخلفات داخل آن) سمبوسه و فلافل، گوشه ای از سفره افطار عربی است. بعد از آن غذاهای اصلی مانند شاورما، مقلوبه، انواع کباب و جوجه بریانی در سفره لبنانی قرار دارد علاوه برآن شیرینی جات لبنانی که در جهان زبانزدند نیز پای ثابت سفره اعراب هستند شیرینی هایی مانند خطائف (شبیه قطاب خودمان) و انواع باقلوا هم از مواد پرطرفدار این شبها در لبنان و اکثر کشورهای عربی است.